رباعی شماره ۸۷: ای دل دو سه شام تا سحرگاه مخسب

ای دل دو سه شام تا سحرگاه مخسب

در فرقت آفتاب چون ماه مخسپ

چون دلو درین ظلمت چه ره می‌کرد

باشد که برآئی به سر چاه مخسب