رباعی شماره ۹۷: خواب آمد و در چشم نبد موضع خواب

خواب آمد و در چشم نبد موضع خواب

زیرا ز تو چشم بود پرآتش و آب

شد جانب دل دید دلی چون سیماب

شد جانب تن دید خراب و چه خراب