رباعی شماره ۱۲۵: آن چشم که خون گشت غم او را جفت است

آن چشم که خون گشت غم او را جفت است

زو خواب طمع مدار کو کی خفته است

پندارد کاین نیز نهایت دارد

ای بیخبر از عشق که این را گفته است