رباعی شماره ۱۳۶: آن شاه که خاک پای او تاج سر است

آن شاه که خاک پای او تاج سر است

گفتم که فراق تو ز مرگم بتر است

اینک رخ زرد من گوا گفت برو

رخ را چه گلست کار او همچو زر است