رباعی شماره ۱۳۷: آن شب که ترا به خواب بینم پیداست

آن شب که ترا به خواب بینم پیداست

چون روز شود چو روز دل پرغوغاست

آن پیل که دوش خواب هندستان دید

از بند بجست و پای آن پیل کراست