رباعی شماره ۱۳۹: آن عشق مجرد سوی صحرا می‌تاخت

آن عشق مجرد سوی صحرا می‌تاخت

دیدش دل من ز کر و فرش بشناخت

با خود می‌گفت چون ز صورت برهم

با صورت عشق عشقها خواهم باخت