رباعی شماره ۱۷۱: امشب هردل که همچو مه در طلب است

امشب هردل که همچو مه در طلب است

مانندهٔ زهره او حریف طرب است

از آرزوی لبش مرا جان بلب است

ایزد داند خموش کاین شب چه شب است