رباعی شماره ۱۷۴: انصاف بده که عشق نیکوکار است

انصاف بده که عشق نیکوکار است

زانست خلل که طبع بدکردار است

تو شهوت خویش را لقب عشق نهی

از شهوت تا به عشق ره بسیار است