رباعی شماره ۲۱۰: این غمزه که می‌زنی ز نوری دگر است

این غمزه که می‌زنی ز نوری دگر است

و اندیشه که می‌کنی عبوری دگر است

هرچند دهن زدن ز شیرینی اوست

این دست که می‌زنی ز شوری دگر است