رباعی شماره ۲۲۸: بازآی که یار بر سر پیمانست

بازآی که یار بر سر پیمانست

از مهر تو برنگشت صد چندانست

تو بر سر مهری که ترا یکجانست

او چون باشد که جان جان جانست