رباعی شماره ۲۶۴: تا ظن نبری که این زمین بیهوشست

تا ظن نبری که این زمین بیهوشست

بیدار دو چشم بسته چون خرگوشست

چون دیک هزار کف بسر می‌آرد

تا خلق ندانند که او در جوشست