رباعی شماره ۲۷۵: جانا غم تو ز هرچه گویی بتر است

جانا غم تو ز هرچه گویی بتر است

رنج دل و تاب تن و سوز جگر است

از هرچه خورند کم شود جز غم تو

تا بیشترش همی خورم بیشتر است