رباعی شماره ۲۹۶: خورشید رخت ز آسمان بیرونست

نوشته مولوی در دیوان شمس مولوی فصل رباعیات

خورشید رخت ز آسمان بیرونست

چون حسن تو کز شرح و بیان بیرونست


عشق تو در درون جان من جا دارد

وین طرفه که از جان و جهان بیرونست


نظر خود را بنویسید

نظرات