رباعی شماره ۳۱۰: در عشق که جز می بقا خوردن نیست

در عشق که جز می بقا خوردن نیست

جز جان دادن دلیل جانبردن نیست

گفتم که ترا شناسم آنگه میرم

گفتا که شناسای مرا مردن نیست