رباعی شماره ۳۱۲: در کوی غم تو صبر بی‌فرمانست

در کوی غم تو صبر بی‌فرمانست

در دیده ز اشک تو بر او حرمانست

دل راز تو دردهای بی‌درمانست

با این همه راضیم سخن در جانست