رباعی شماره ۳۱۴: در مرگ، حیات اهل داد و دین است

در مرگ، حیاتِ اهل داد و دین است

وز مرگ، روانِ پاک را تمکین است

آن مرگ لقاست، نی جفا و کین است

نامرده همی میرد و مرگش این است