رباعی شماره ۳۲۰: دستت دو و پایت دو و چشمت دو رواست

دستت دو و پایت دو و چشمت دو رواست

اما دل و معشوق دو باشند خطاست

معشوق بهانه است و معبود خداست

هرکس که دو پنداشت جهود و ترساست