رباعی شماره ۳۳۷: روزی ترش است و دیده ابر تر است

روزی ترش است و دیدهٔ ابر تر است

این گریه برای خندهٔ برگ و بر است

آن بازی کودکان و خندیدَنِشان

از گریهٔ مادر است و قبض پدر است