رباعی شماره ۳۴۵: سرسبز بود خاک که آبش یار است

سرسبز بود خاک که آبش یار است

خاصّه خاکی که ناطق و بیدار است

این خاک ز مشاطهٔ خود بی‌خبر است

خوش بی‌خبر است از آنکه زو هشیار است