رباعی شماره ۳۵۷: صد بار بگفتمت، چه هشیار و چه مست

صد بار بگفتمت، چه هشیار و چه مست

شوخی مکن و مزن به هر شاخی دست

از بس که دلت به این و آن درپیوست

آب تو برفت و آتش ما بنشست