رباعی شماره ۳۷۱: گر باد بر آن زلف پریشان زندت

نوشته مولوی در دیوان شمس مولوی فصل رباعیات

گر باد بر آن زلف پریشان زندت

مه طال بقا از بن دندان زندت


ای ناصح من ز خود برآئی و ز نصح

گر زانچه دلم چشیده بر جان زندت


نظر خود را بنویسید

نظرات