رباعی شماره ۳۷۲: گر بر سر شهوت و هوا خواهی رفت

گر بر سر شهوت و هوا خواهی رفت

از من خبرت که بینوا خواهی رفت

ور درگذری از این ببینی بعیان

کز بهر چه آمدی کجا خواهی رفت