رباعی شماره ۴۰۲: ما را به جز این زبان ، زبانی دگر است

ما را به جز این زبان ، زبانی دگر است

جز دوزخ و فردوس مکانی دگر است

آزاده‌ دلان زنده به جان دگرند

آن گوهر پاکشان ز کانی دگر است