رباعی شماره ۴۷۶: آن رفت که بودمی من از عشق تو شاد

آن رفت که بودمی من از عشق تو شاد

از عشق تو می نایدم از عشقم یاد

اسباب و علل پیش من آمد همه باد

بر بحر کجا بود ز کهگل بنیاد