رباعی شماره ۵۱۶: از تاب تو نی یار و عدو میماند

از تاب تو نی یار و عدو میماند

در بزم تو نی رطل سبو میماند

جانا گیرم که خونم آشامیدی

آخر به لب شهد تو بو میماند