رباعی شماره ۵۲۷: از نیکی تو طبع بداندیش نماند

از نیکی تو طبع بداندیش نماند

نی غصه و نی غم نه کم و بیش نماند

از خیل، جلالت تو عالم بگرفت

تا جمله ملک شدند و درویش نماند