رباعی شماره ۵۶۲: ای مرغ عجب که صید تو شیرانند

ای مرغ عجب که صید تو شیرانند

گمگشتهٔ سودای تو جان سیرانند

خرم زی و آسوده که این شهر ز تو

زیران ز بران و زبران زیرانند