رباعی شماره ۵۶۷: این صورت آدمی که درهم بستند

این صورت آدمی که درهم بستند

نقشی است که در تویلهٔ غم بستند

گه دیو گهی فرشته گاهی وحشی

این خود چه طلسم است که محکم بستند