رباعی شماره ۵۸۸: بویت آمد‌، گریز را روی نماند

بویت آمد‌، گریز را روی نماند

پرهیز و گریز جز بدان‌سوی نماند

از بوی تو رنگ و بوی ما می‌دزدند

تا کار چنان شد که ز ما بوی نماند