رباعی شماره ۶۰۷: تا رهبر تو طبع بدآموز بود

تا رهبر تو طبع بدآموز بود

بخت تو مپندار که پیروز بود

تو خفته به صبح و شب عمرت کوتاه

ترسم که چو بیدار شوی روز بود