رباعی شماره ۶۱۷: جامی که بگیرم میش انوار بود

جامی که بگیرم میش انوار بود

بیتی که بگویم همه اسرار بود

در هر طرفی که بنگرد دیدهٔ من

بی‌پرده مرا ضیاء دلدار بود