رباعی شماره ۶۳۱: چشم تو هزار سحر مطلق دارد

چشم تو هزار سحر مطلق دارد

هر گوشه هزار جان معلق دارد

زلفت کفر است و دین رخ چون قمرست

از کفر نگر که دین چه رونق دارد