رباعی شماره ۶۳۷: چون دیده بر آن عارض چون سیم افتاد

چون دیده بر آن عارض چون سیم افتاد

جان در لب تو چو دیدهٔ میم افتاد

نمرود صفت ز دیدگان رفت دلم

در آتش سودای براهیم افتاد