رباعی شماره ۶۴۵: حاشا که دل از عشق جهانرا نگرد

حاشا که دل از عشق جهانرا نگرد

خود چیست به جز عشق که آنرا نگرد

بیزار شوم ز چشم در روز اجل

گر عشق رها کند که جانرا نگرد