رباعی شماره ۶۴۷: خاموش مرا ز گفت, گفتار تو کرد

خاموش مرا ز گفت, گفتار تو کرد

بیکار مرا حلاوت کار تو کرد

بگریختم از دام تو در خانهٔ دل

دل دام شد و مرا گرفتار تو کرد