رباعی شماره ۶۵۳: خورشید مگر بسته به پیشت میرد

خورشید مگر بسته به پیشت میرد

وان ماه جگر خسته به پیشت میرد

وان سرو و گل رسته به پیشت میرد

وین دلشده پیوسته به پیشت میرد