رباعی شماره ۶۹۸: دل را بدهم پند که عمدا نرود

دل را بدهم پند که عمدا نرود

پیش بت شنگ من از آنجا نرود

لب می‌گزد آن بت که کجا افتادی

او کیست که باشد که رود یا نرود