رباعی شماره ۷۰۰: دل هرچه در آشکار و پنهان گوید

دل هرچه در آشکار و پنهان گوید

زانموی چو مشک عنبرافشان گوید

این آشفته است و او پریشان دانم

کاشفته سخنهای پریشان گوید