رباعی شماره ۷۰۶: دی چشم تو رای سحر مطلق میزد

دی چشم تو رای سحر مطلق میزد

روی تو ره گنبد از رق میزد

تا داشتی آفتاب در سایهٔ زلف

جان بر صفت ذره معلق میزد