رباعی شماره ۷۰۷: دیدم رخت از غم سر موئیم نماند

دیدم رخت از غم سر موئیم نماند

جز بندگی روی تو روئیم نماند

با دل گفتم که آرزوئی در خواه

دل گفت که هیچ آرزوئیم نماند