رباعی شماره ۷۱۰: رفتم بدر خانه آنخوش پیوند

رفتم بدر خانهٔ آنخوش پیوند

بیرون آمد بنزد من خنداخند

اندر بر خود کشید نیکم چون قند

کای عاشق و ای عارف و ای دانشمند