رباعی شماره ۷۳۴: سودای ترا بهانه‌ای بس باشد

سودای ترا بهانه‌ای بس باشد

مستان ترا ترانه‌ای بس باشد

در کشتن ما چه میزنی تیغ جفا

ما را سر تازیانه‌ای بس باشد