رباعی شماره ۷۴۲: شب چون دل عاشقان پر از سودا شد

شب چون دل عاشقان پر از سودا شد

از چشم بد و نیک جهان تنها شد

با خون دلم چون سفر پنهانی

گویند اشارتی که وقت آنها شد