رباعی شماره ۷۴۹: صبح آمد و وقت روشنائی آمد

صبح آمد و وقت روشنائی آمد

شبخیزان را دم جدائی آمد

آن چشم چو پاسبان فروبست بخواب

وقت هوس شکر ربائی آمد