رباعی شماره ۷۶۸: عقل و دل من چه عیشها میداند

عقل و دل من چه عیشها میداند

گر یار دمی پیش خودم بنشاند

صد جای نشیب آسیا میدانم

کز بی‌آبی کار فرو میماند