رباعی شماره ۷۹۰: گر هر دو جهان ز خار غم پر باشد

گر هر دو جهان ز خار غم پر باشد

از خار بترسد آنکه اشتر باشد

ور جان و جهان ز غصه آلوده شود

پاکیزه شود چو عشق گازر باشد