رباعی شماره ۷۹۹: کو پای که او باغ و چمن را شاید

کو پای که او باغ و چمن را شاید

کو چشم که او سرو و سمن را شاید

پای و چشمی یکی جگر سوخته‌ای

بنمای یکی که سوختن را شاید