رباعی شماره ۸۰۶: لبهای تو آنگه که با ستیز بود

لبهای تو آنگه که با ستیز بود

در هر دو جهان از تو شکرریز بود

گر در دل تنگ خود تو ماهی بینی

از من بشنو که شمس تبریز بود