رباعی شماره ۸۳۲: می‌آ ید یار و چون شکر میخندد

می‌آ ید یار و چون شکر میخندد

وز مرتبه بر شمس و قمر میخندد

این یک نظری که در جهان محرم او است

هم پنهانی بدان نظر می‌خندد