رباعی شماره ۸۴۷: هر عمر که بی‌دیدن اصحاب بود

هر عمر که بی‌دیدن اصحاب بود

یا مرگ بود به طبع یا خواب بود

آبی که ترا تیره کند زهر بود

زهری که ترا صاف کند آب بود